Για 7η χρονιά, έγινε και φέτος η καθιερωμένη γιορτή τρύγου στο χωριό Ωλένη που βρίσκεται στην ημιορεινή Ηλεία σε υψόμετρο 231 μ.
Σ' αυτό τον τόπο, η καλλιέργεια της μαύρης Κορινθιακής σταφίδας έχει τον πρώτο λόγο, την εποχή που γίνεται η συγκομιδή της, όλες οι δραστηριότητες των κατοίκων επικεντρώνονται γύρω από τις εργασίες του τρύγου και όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερευούσης σημασίας...
Έτσι λοιπόν για να τιμήσει αυτό το θαυμάσιο προϊόν, ο Πολιτιστικός σύλλογος του χωριού καθιέρωσε τη γιορτή τρύγου Ωλένης που γίνεται συνήθως στις αρχές Οκτωβρίου, η εκδήλωση προσελκύει πλήθος κόσμου από όλη την Ηλεία και όχι μόνο.
Η γιορτή είχε χορό, μουσική, θεατρικά δρώμενα, ομιλίες αλλά και πολλά νόστιμα εδέσματα φτιαγμένα από τα μέλη του συλλόγου με πολύ φροντίδα και αγάπη.
Φυσικά το σταφύλι και τα παράγωγα του, όπως είναι το πετιμέζι, είχαν τον πρώτο ρόλο...
και τα μουστοκούλουρα, που έγιναν ανάρπαστα !
Το καλωσόρισμα έγινε από την κ. πρόεδρο του συλλόγου ...
ακολούθησε ο λόγος του κ. προέδρου της κοινότητας...
και στη συνέχεια ο κ. γεωπόνος αναφέρθηκε στη σημαντική διατροφική και οικονομική αξία της σταφίδας και των παραγώγων της...
Αρκετοί ήταν οι επίσημοι προσκεκλημένοι από την ευρύτερη περιοχή που παρευρέθηκαν στο κεντρικό τραπέζι, το βράδυ της 8ης Οκτωβρίου στην Ωλένη...
Σε πρώτο πλάνο, ο ιερέας του χωριού, πάτερ - Νικόλαος...
Το "άνοιγμα" της γιορτής έκανε μια νεαρή κοπέλα με εκπληκτική φωνή...
που πραγματικά "καθήλωσε" όλο το ακροατήριο όταν άρχισε να τραγουδάει...
Στη συνέχεια ακολούθησε το θεατρικό δρώμενο με αναπαράσταση καθημερινών δραστηριοτήτων της ζωής του χωριού.
Όλοι οι "ηθοποιοί" ήταν εθελοντές - ερασιτέχνες, αλλά παρουσίασαν επαγγελματικό αποτέλεσμα, κερδίζοντας έτσι το θερμότερο χειροκρότημα του κοινού.
Μετά, τη σκυτάλη πήρε το δημοτικό σχολείο του χωριού με τα σχετικά ποιήματα για τον τρύγο...
η εκφώνηση δυνατή και καθαρή, ακόμα και από τα πιο μικρά πιτσιρίκια...
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο επίσης που μου έκανε εντύπωση, όταν πάτησα πρώτη φορά το πόδι μου σε αυτό το χωριό, πάνε σχεδόν δέκα χρόνια τώρα, είναι ότι κυκλοφορούσαν στο δρόμο πολλά κοκκινομάλλικα παιδάκια, νόμιζες ότι ήσουν στην Ιρλανδία και όχι στη Ηλεία...
Με αφορμή αυτό και ψάχνοντας λίγο την ιστορία του χωριού, βλέπουμε ότι το κάστρο που βρίσκεται στην Ωλένη (τα ερείπια του σώζονται ως σήμερα), είναι κτίσμα βυζαντινών χρόνων και αποτέλεσε έδρα του ορθόδοξου επισκόπου Ώλενας, στη συνέχεια όμως μετά την κατάκτηση της Πελοποννήσου από τους Φράγκους, έγινε έδρα του Λατίνου επισκόπου.
Όταν όμως το 1205 η λατινική επισκοπή μεταφέρθηκε στην Ανδραβίδα, το κάστρο έμεινε στην εξουσία του Λατίνου επισκόπου - Βαρώνου Γουλιέλμου Σαμπλίτη (Guillaume de Champlitte) ο οποίος το 1209 ίδρυσε την Επισκοπική Λατινική Βαρωνία της Ωλένης, ένα κρατίδιο -φέουδο υποτελές στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας.
Ίσως λοιπόν αυτή η λατινική παρουσία στην περιοχή πριν από αιώνες, να είναι η εξήγηση για τα τόσα ξανθοκόκκινα παιδάκια που κυκλοφορούν σήμερα...
Λατινικές ρίζες μπορεί να υπάρχουν στο χωριό, σε αυτή τη γιορτή όμως το κυρίαρχο στοιχείο ήταν Ελληνικό.
Πολλές περιοχές της χώρας δήλωσαν παρουσία με τις φορεσιές και τους χορούς που ακολούθησαν...
Με δυνατούς ήχους και ρυθμούς παρέσυραν τον κόσμο...
ο χορός τους έντονος και εντυπωσιακός...
Εκπροσωπήθηκαν αρκετοί σύλλογοι από διάφορες περιοχές, κυρίως με νέα αγόρια και κορίτσια...
Ήταν πολύ όμορφη εικόνα, η φρεσκάδα και η ζωντάνια τους ξεχείλιζε γεμίζοντας το χώρο, ήταν όλα τα παιδιά πανέμορφα μέσα στις παραδοσιακές στολές τους.
Τα τραγούδια και οι φορεσιές της πατρίδας μας, η μια πιο όμορφη από την άλλη...
Κάτι τέτοιες στιγμές νιώθεις τιμή για την καταγωγή σου, σηκώνοντας περήφανα το κεφάλι ψηλά...
Ο κόσμος απολάμβανε το θέαμα...από κάθε σημείο της μικρής πλατείας...
...από ψηλά...
και χαμηλά...καταγράφοντας και χειροκροτώντας...
Μετά τους παραδοσιακούς χορούς, είχαμε και σύγχρονους...για όλα τα γούστα.
Για το φινάλε κράτησαν δυο αγόρια, δίδυμα, έπαιξαν μουσική και τραγούδησαν πολύ όμορφα παρόλο το νεαρό της ηλικίας τους...
Το καλύτερο όμως, γευστικά, ήρθε στο τέλος...
κέρασμα για όλους, με αυθεντικό πρόβειο γιαούρτι και γλυκό σταφύλι !!
Απλά έξοχο.
Τι άλλο να πει κάνεις και τι να γράψει , παρά μόνο ένα μεγάλο μπράβο και ευχαριστώ σε όλους όσους βοήθησαν για να ολοκληρωθεί αυτή η γιορτή.
Στο βιβλίο εντυπώσεων που κυκλοφορούσε από χέρι σε χέρι, στη γιορτή τρύγου Ωλένης 2016...
σίγουρα θα γράφτηκαν τα καλύτερα σχόλια και ευχές...
Δεν είναι εύκολο να οργανωθεί μια εκδήλωση αυτού του τύπου, πάντα υπάρχουν δυσκολίες και εμπόδια της τελευταίας στιγμής...
Όταν όμως υπάρχει θέληση και καλή βούληση όλα είναι εφικτά...
Τώρα το μόνο που μένει, είναι να ευχηθούμε με το καλό να γίνει του χρόνου και η 8η γιορτή... γιατί πλέον η "Γιορτή τρύγου Ωλένης"... είναι θεσμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου