Βιολογική θεραπεία με οξαλικό οξύ για τη βαρρόα και τα αποτελέσματά της

Για να είναι απόλυτα επιτυχημένη μια θεραπεία για τη 

βαρρόα  θα πρέπει να μην υπάρχει καθόλου γόνος στην κυψέλη μας, όσο βέβαια μπορεί να είναι εφικτό αυτό, σε σχέση με την περιοχή που ξεχειμωνιάζουν τα μελίσσια μας, διότι υπάρχουν και περιοχές όπου η βασίλισσα δεν σταματά ποτέ ολοκληρωτικά τη γέννα της…

Στην περίπτωση δε που κάνουμε θεραπεία με  οξαλικό οξύ, το οποίο  είναι επιπλέον  εγκεκριμένο και για τη  βιολογική μελισσοκομία,  αυτό είναι προϋπόθεση ( να μην υπάρχει γόνος ) για να κάνουμε σωστά την εφαρμογή μας και φυσικά γίνεται μόνο μια και μοναδική φορά.

Το οξαλικό το βρίσκουμε σε δυο μορφές, διένυδρο και άνυδρο.

Μπορούμε να το προμηθευτούμε από τα μελισσοκομικά καταστήματα, ή κατόπιν παραγγελίας από το φαρμακείο.

Το οξαλικό οξύ είναι μια ουσία που τη βρίσκουμε συχνά στη φύση.

Εμπεριέχεται σε αρκετά φυτά, αλλά όπως και να έχει, καλό
 είναι να λαμβάνουμε τα απαραίτητα μέτρα προστασίας όταν το χρησιμοποιούμε ως θεραπευτική αρωγή.

Στην Ελλάδα συστηματική έρευνα για το οξαλικό οξύ  και τη δράση του, έχει κάνει η κ. Φανή Χατζήνα, ερευνήτρια.  εδώ   είναι ο σύνδεσμος στο melinet για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την έρευνα που έγινε με την εποπτεία των αρμόδιων ερευνητικών κέντρων.  

Τώρα  όσο αναφορά τη δοσολογία για το οξαλικό οξύ, έχουμε την ακόλουθη αναλογία   σύμφωνα με επίσημες ανακοινώσεις  πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.

Σε ένα λίτρο νερό,  διαλύουμε ένα κιλό ζάχαρη και σε αυτό το σιρόπι που θα προκύψει προσθέτουμε 80 γρ. διένυδρο  Οξαλικό οξύ ή 60 γρ. άνυδρο.

Αυτή είναι δόση για θεραπεία το χειμώνα και για μία και μόνο εφαρμογή.

Καλό είναι να κρατήσουμε ξεχωριστά μια μικρή ποσότητα από το μετρημένο ένα λίτρο νερό και να διαλύσουμε καλά το οξαλικό πριν το προσθέσουμε στο τελικό σιρόπι που θα έχουμε φτιάξει.

Πρακτικά έχουμε τα ακόλουθα.

 Ζεσταίνουμε ελαφρά το νερό και φτιάχνουμε ένα σιρόπι 1:1

Προσθέτοντας ένα λίτρο νερό και ένα κιλό ζάχαρη, θα μας προκύψει ένα σιρόπι  1660 ml, περίπου…

Αυτό το σιρόπι είναι αρκετό για να κάνουμε θεραπεία σε περίπου 30 δεκάρες κυψέλες.

Ζυγίζουμε την ποσότητα του οξαλικού που μας χρειάζεται, 

 ανάλογα με τις κυψέλες που έχουμε,  υπολογίζοντας τη σωστή δόση με τη μέθοδο των τριών…

Να που ήταν  χρήσιμα τα απλά μαθηματικά του δημοτικού !

Ο κανόνας απλός, ο υπεράνω αριθμός του Χ επί το κλάσμα αντεστραμμένο…

Στη πράξη έχουμε.

Π.χ

Στα 1000 γρ  ζάχαρη  βάζουμε 80 γρ. οξαλικό

στα  400 γρ       ζάχαρη         Χ  γρ. οξαλικό βάζουμε ?

Πιο απλά δεν γίνεται !

Χ = 80 χ 400 / 1000
 

Αυτό μας κάνει 32 γρ. οξαλικό  διένυδρο  για 400 γρ. ζάχαρη και 400 γρ. νερό,  που είναι το ζητούμενο  στο παράδειγμα μας …

Το νερό επειδή έχει ειδικό βάρος ένα, θα είναι το ίδιο και σε όγκο, δηλαδή θα είναι πάλι 400 ml , αλλά στη ζάχαρη δεν είναι το ίδιο, οπότε δεν θα έχουμε 800 γρ. σιρόπι, αλλά κάτι λίγο λιγότερο.

 Αυτά για να  υπολογίσουμε την ποσότητα που θα χρειαστούμε, γιατί πρέπει να ενσταλάξουμε περίπου 5 ml σε κάθε  πλαίσιο που πατούν οι μέλισσες…

      

Έχοντας κρατήσει λοιπόν λίγο νεράκι από το μετρημένο για το τελικό σιρόπι, διαλύουμε καλά τη ποσότητα του οξαλικού που χρειάζεται για τη περίπτωση μας σε ένα κυπελλάκι

 πριν το ρίξουμε στο τελικό σιρόπι μας και που φυσικά δεν θα  πρέπει να είναι ζεστό, απλά χλιαρό σε θερμοκρασία δωματίου.

Ρίχνουμε μικρές ποσότητες από το θεραπευτικό μας σιρόπι σε ένα μικρό δοχείο και με μια μεγάλη σύριγγα τραβάμε με προσοχή την ποσότητα που χρειαζόμαστε για κάθε κυψέλη.

Για μια δεκάρα θα πάρουμε 50 ml , για μια πεντάρα …25 ml και θα το ενσταλάξουμε σιγά – σιγά ανάμεσα στα πλαίσια, πάνω στις μέλισσες.

Καλό είναι να γίνει μια ζεστή μέρα του χειμώνα, το απόγευμα, όταν θα έχουν επιστρέψει και οι περισσότερες συλλέκτριες μέλισσες στην κυψέλη τους και αφού τις καπνίσουμε για να κατέβουν ανάμεσα στα πλαίσια, κάνουμε την εφαρμογή της θεραπείας μας... 

Το οξαλικό δεν σκοτώνει σχετικά άμεσα τις βαρρόα , μπαίνει στην αιμολέμφο των μελισσών με την τροφάλαξη καθώς προσπαθούν να μαζέψουν το σιρόπι με το οποίο τις έχουμε πασαλείψει και στη συνέχεια όταν  η βαρρόα βάζει το ρύγχος της για να ρουφήξει αιμολέμφο από το σώμα των μελισσών για να τραφεί, αυτό …"καίγεται" και ατροφεί.

Έτσι η καλή μας βαρρόα , απλά ψοφάει από την πείνα αφού δεν μπορεί πλέον να τραφεί κανονικά, διότι πλέον  είναι… φαφούτα !

  Περίπου από την έκτη ημέρα μετά τη θεραπεία, αρχίζουν να πέφτουν σωρηδόν πτώματα βαρρόα  στο πάτωμα της κυψέλης.

Σε έρευνες που έχουν γίνει για το οξαλικό οξύ υπάρχουν  πολύ καλά αποτελέσματα αν τηρηθούν όμως  όλες οι  προϋποθέσεις  που υπάρχουν στο πρωτόκολλο της έρευνας (δοσολογία, απουσία γόνου, θερμοκρασίες κ.τ.λ ), δεν δημιουργεί προβλήματα στις μέλισσες, είναι εγκεκριμένο για τη βιολογική μελισσοκομία και επιπλέον είναι σχετικά πολύ φθηνό σε σχέση με αντίστοιχες άλλες θεραπείες. 

Φέτος θα είναι η πρώτη φορά που  κάνω θεραπεία με οξαλικό και ανυπομονώ για τα αποτελέσματα που θα έχουμε την επόμενη χρονιά.

Εύχομαι να δικαιώσει τη φήμη του... 

Υ.Γ. Έξι ημέρες μετά τη θεραπεία,  πήγα να τοποθετήσω βανίλιες στις κυψέλες για να ξεχειμώνιασουν με περισσότερη ασφάλεια.

Με το ξέστρο καθάρισα το πάτωμα σε μερικές κυψέλες με σταθερό πάτο, έβαλα τα ευρήματα στην παλάμη μου...

Μαζί με τα διάφορα ποδαράκια μέλισσας και τα άλλα σκουπιδάκια  που υπήρχαν στον πάτο της κυψέλης, γυάλιζαν στο φως και αρκετές βαρρόα.

Ομολογώ ότι ήταν αρκετές σε σχέση με το μέγεθος του δείγματος.

Μπόλικες βαρρόα είχαν ξεκολλήσει από τις μέλισσες και κείτονταν ψόφιες τώρα πια πάνω στο χέρι μου.

  Στη μεγέθυνση είναι εφικτό να δούμε ακόμα και τα ποδαράκια των βαρρόα, το ρύγχος δεν μπορώ να διακρίνω  αν έχει παραμείνει πάνω στα πτώματα... διότι είναι γνωστό τι του κάνει το οξαλικό οξύ...

Μπράβο του. Άξιο.